پزشکان و خصوصا طبیبان قانونی با طیف وسیعی از عوامل عفونی مواجه اند که از جمله مهمترین آنها می توان به ایدز، هپاتیت و سل اشاره نمود. این عوامل علاوه بر ایجاد بیماریهای جدی در موارد پیوند اعضا نیز مورد توجه قرار می گیرند. عوامل عفونی به طرق مختلف نظیر استنشاق، بلع، تلقیح و از راه ملتحمه منتقل میگردند. جهت محافظت پزشکان و سایر اقشار درگیر از ابتلا به این بیماریها بایستی اولا حتی الامکان قبل از اقدام به انجام اتوپسی تاریخچه کاملی از بیماریهای قبلی فرد متوفی تهیه گردد. ثانیا اقدامات حفاظتی نظیر استفاده از دستکش مناسب پوشش های یکبار مصرف جهت انجام اتوپسی، ماسک و پیش بند استاندارد، عینک محافظ و در موارد لزوم کلاه مجهز به تهویه بسته و فیلتر باکتریال مدنظر قرار گیرد. استفاده از مواد ضد عفونی کننده مناسب و بکارگیری تکنیکهای صحیح اتوپسی احتمال انتقال عوامل عفونی را به حداقل ممکن می رساند. در این مقاله با توجه به اهمیت موارد مذکور و اشتغال شمار کثیری از همکاران محترم پزشک، تکنسین کالبدگشایی، همکاران محترم شاغل در آزمایشگاه، پرسنل متصدی حمل و نقل نمونه ها، نکات مهم در زمینه عفونتهای ناشی از کالبدگشایی و راه های جلوگیری از آن مورد بررسی قرار گیرند.

افزایش وزن و چاقی به عنوان مهم ترین مساله بهداشتی قرن بیست و یکم به سرعت در کشورهای پیشرفته و شهرهای بزرگ کشورهای در حال توسعه در حال پیشرفت است و به عنوان برجسته ترین بیماری که نیاز به پیشگیری فوری جهانی دارد، مطرح شده است. چاقی به تدریج در شهرهای کوچک و روستاهای کشورهای در حال توسعه افزایش پیدا کرده است. اگرچه چاقی عامل مهمی برای بروز پیشرفت بیماری های عمده غیرواگیر مانند بیماری های قلبی - عروقی و دیابت است، نشان داده شده که بیماران چاق مبتلا به بیماری عروقی قلب، نارسایی قلبی، سرطان و یا نارسایی کلیه پیش آگهی بهتری از افراد لاغر دارند که به نام پدیده اپیدمیولوژی معکوس شناحته شده است.

زمینه و هدف: امروزه محیط زیست و حفاظت از آن به یکی از مهم ترین ارزش های اجتماعی و اخلاق زیستی در جهان تبدیل شده است. این مطالعه با هدف بررسی جرائم زیست محیطی و راه کارهای پیشگیری از آن انجام شده است. مواد و روش ها: در این تحقیق تحلیلی با استفاده از روش کتابخانه ای مطالب مرتبط با موضوع گردآوری و تحلیل شد. سپس توصیه ها بر اساس یک رویکرد پیشگیری کننده و اخلاقی ارائه گردید. یافته ها: به طور کلی از مهم ترین معضلات زیست محیطی می توان به آلودگی هوا ناشی از فعالیت های صنعتی، آلودگی منابع آب از طریق ورود فاضلاب های شهری و صنعتی به آب رودخانه ها، عدم استانداردسازی در مدیریت پسماند شهری، آلودگی های خاک ناشی از ورود مواد سمی و نخاله های ساختمانی اشاره نمود. برخی از جرائم زیست محیطی عبارت از تهدید علیه سلامت عمومی، تخریب عمدی درختان، چرای بی رویه دام، ساخت و ساز غیر مجاز می باشند. از جمله طرق پیشگیری از جرائم زیست محیطی می توان به تحولات تقنینی، برگزاری دوره های آموزشی برای حقوقدانان و قضات، استفاده از مجازات های جایگزین حبس، مشارکت مردم و سازمان های غیر دولتی و مردم نهاد اشاره نمود. همچنین ارتکاب بیشتر جرائم توسط اشخاص حقوقی و اهمیت آن، طرح مسوولیت کیفری اشخاص حقوقی را می طلبد. نتیجه گیری: جرائم زیست محیطی از مهم ترین معضلات جوامع بشری بوده که با تاثیرگذاری بر تمامی ابعاد زندگی افراد جامعه، توانایی تخریب آن را دارد. از این رو مشارکت عموم در امر حفاظت از محیط زیست در قالب سازمان های غیر دولتی، ارتقای سطح فرهنگ جامعه از طریق رسانه های جمعی و فضای مجازی و به روزرسانی قوانین در این حوزه توصیه می گردد.

در دو مقاله سردبیری قبل به تشریح انواع رفتارهای خودکشی و ضرورت پیشگیری از آن ها پرداختیم. با توجه به اهمیت بسیار زیاد این موضوع، تمامی جوامع، از سطح محلی تا ملی باید دارای برنامه ها و راه کارهای مشخص برای مقابله با رفتار خودکشی یعنی فکر، برنامه ریزی، اقدام و خودکشی باشند [2-1]. همان طور که دیدیم برای رخداد خودکشی، عوامل متعدد فردی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی وجود دارند. بنابراین، برنامه ها و راه کار های مقابله با خودکشی نیز باید تمامی این عوامل مؤثر را مورد نظر قرار دهند [3]. بی مناسبت نیست که شواهد موجود، نشان می دهند که راه کار های پیشگیری از خودکشی که اصطلاحاً چند وجهی (Multi-components) هستند، نسبت به سایر برنامه ها، از موفقیت های بیشتری برای پیشگیری از خودکشی، برخوردارند [5-4]. نظر به اهمیت آشنایی با چنین راه کارهایی، در سخنان سردبیری آینده به تشریح مهم ترین آن ها، خواهیم پرداخت. اما در این سخن سردبیری به این نکته اشاره خواهیم کرد که سازمان بهداشت جهانی، یک راه کار جامع پیشگیری از خودکشی را دارای حداقل دوازده وجه یا جزء می داند [7-6]. این اجزاء به طور اختصار عبارتند از: 1. وجود بودجه مناسب و شفاف برای اجرای دقیق برنامه. 2. وجود نظارت و هماهنگی بین سازمان ها، مراکز و افرادی که در اجرای برنامه، دخیل هستند. 3. وجود یک نظام جامع جمع آوری داده های مربوط به خودکشی که منجر به ثبت دقیق داده ها و استفاده های علمی از آن ها می گردد. 4. وجود یک دستورالعمل جامع برای گزارش صحیح و مسئولانه اخبار خودکشی در تمامی رسانه ها اعم از چاپی، رادیو، تلویزیون و رسانه های اجتماعی که باید از این دستورالعمل به درستی استفاده شود. 5. وجود برنامه هایی جهت آگاهی عموم افراد جامعه، به منظور درک این نکته حیاتی که رفتارهای خودکشی، قابل پیشگیری است. 6. وجود برنامه های تربیتی و آموزشی برای دروازه بانان جامعه مانند معلمین، اساتید، پرسنل بهداشت و درمان، نیروهای انتظامی و روحانیون. یعنی کسانی که می توانند رفتارهای خودکشی را برای اولین بار در جامعه تحت پوشش خود، تشخیص دهند. 7. وجود برنامه های کاهش دسترسی به ابزار و وسایل خودکشی مانند قرص برنج، سموم دفع آفات نباتی، اسلحه گرم، مکان های بلند و یا کاهش سمیت و کشندگی مواد در دسترس. 8. وجود برنامه های دسترسی به خدمات جامع برای افرادی که در معرض خودکشی هستند. 9. وجود برنامه های درمانی مبتنی بر شواهد، برای افرادی که اقدام به خودکشی کرده اند. 10. وجود برنامه های مداخله با بحران. هر مورد خودکشی یک بحران به حساب آمده و باید در جامعه برنامه های جامع مداخله با بحران، نظیر دسترسی به مراقبت های اورژانسی سلامت روان از طریق استفاده از خطوط تلفن کمکی، وجود داشته باشد. 11. وجود برنامه های مداخله پس از بحران به خصوص برای بازماندگان فردی که خودکشی کرده است و یا فردی که از خودکشی خود، جان سالم به در برده است. 12. کاهش انگ اجتماعی استفاده از خدمات بهداشت روان در جامعه. چرا که استفاده از این خدمات، ممکن است با انگ اجتماعی روبه رو گردد که در نهایت، به عدم استفاده از این خدمات بیانجامد. بنابراین، هر جامعه باید دارای برنامه های جامع برای کاهش انگ اجتماعی استفاده از خدمات سلامت روان به ویژه برای افراد خودکشی گرا، باشد.

مقدمه: دیابت نوع دوم یکی از عمده ترین مسایل بهداشتی درمانی کشورها است که هزینه درمانی و از کارافتادگی بسیار بالایی دارد. هم چنین از لحاظ هزینه های اقتصادی باید گفت در تمام سیستم های مراقبت بهداشتی هزینه یک فرد دیابتی 2 تا 4 برابر بیش تر از هزینه یک فرد عادی است. 15 تا 25 درصد کل هزینه های سلامت در کشورهای پیشرفته صرف درمان، پیشگیری و کنترل دیابت شده و 16 درصد هزینه های بیمارستانی به دیابت تعلق دارد. هدف از مقاله حاضر معرفی راه کارهای پیشگیری اولیه و اثر بخشی هر کدام از این راه کارها است.مواد و روش ها: مقاله گردآوری شده حاصل بازنگری سیستماتیک مقالات، گزارش های سازمان جهانی بهداشت و سایر کشورها در ارتباط با راه کارهای پیشگیری اولیه دیابت نوع دو با تاکید بر هزینه اثربخشی آن ها است.یافته ها: شش برنامه گسترده پیشگیری اولیه دیابت نوع دو مورد بحث است، که نتایج بر اساس افزایش سن بروز دیابت و افزایش عمر (سال های زندگی) افراد دیابتی تخمین زده شده است. برنامه شماره 1: اصلاح سبک زندگی کاری به صورت برنامه گروهی، برنامه شماره 2: برنامه رسانه ای سبک زندگی با حمایت اجتماعی، برنامه شماره 3: استفاده از روش های جراحی برای افراد مبتلا به چاقی مرضی، برنامه شماره 4: برنامه های اصلاح رفتاری برای افراد مبتلا به چاقی مزمن، برنامه شماره 5: برنامه برای زنان مبتلا به دیابت حاملگی، برنامه شماره 6: توصیه های اصلاح سبک زندگی برای افراد مبتلا به ریسک فاکتورهای دیابت نوع دو.نتیجه گیری: در مورد تعداد سال های پیشگیری از دیابت، استفاده از برنامه شماره 3 بهترین اثربخشی و برنامه شماره 6 کم ترین اثربخشی را داشته است. هم چنین برنامه شماره 3 بیش ترین اثربخشی و برنامه شماره 6 کم ترین اثربخشی را در زمینه افزایش طول عمر افراد دیابتی داشته اند. از نظر هزینه پیشگیری از دیابت به طور سالیانه، برنامه شماره 3 با توجه به اینکه گروه هدف کوچک می باشد بسیار زیاد است. اما برنامه شماره 1 با صرفه ترین هزینه پیشگیری را داشته است. در زمینه هزینه هر سال زندگی حفظ شده، برنامه شماره 4 بیش ترین هزینه اثربخشی را داشته است. به طور کلی خالص هزینه اثربخشی برنامه های شماره 1، 2 و 4 بهترین اثر بخشی را داشته اند. بنابراین جهت پیشگیری از دیابت نوع دو با توجه به محدود بودن منابع بخش بهداشت در کشور های در حال توسعه می توان از اصلاح سبک زندگی افراد در محیط کار، بهره گیری از برنامه های رسانه ای و حمایت های اجتماعی و اصلاح رفتار می توان استفاده نمود.